Η ΠΛΑΤΕΙΑ

   Με πρωτοβουλία του Συλλόγου των οικιστών Σπιάτζας το καλοκαίρι του 1981 κατασκευάστηκε η πλατεία. Η μελέτη και η επίβλεψη κατασκευής έγινε από το μηχανικό Ζαρίφη Κωτσάκη εντελώς δωρεάν.

   Ο χώρος της πλατείας ήταν ένα εγκαταλε-
λειμμένο και αφρόντιστο κεντρικό κομμάτι της παραλίας που χρησίμευε περισσό-
τερο για σκουπιδότοπος. Όμως, ήταν κατάλληλο να δημιουργηθεί μια ωραία πλατεία για στέκι αναψυχής όλων των οικιστών. Αμέσως ακολούθησε η διαμόρφωση του χώρου με πολύ κόπο, προσωπική εργασία και χρήματα που δαπανήθηκαν μόνο απο τα μέλη του Συλλόγου. Η Σπιάτζα απέκτησε αυτό που είχε ανάγκη. Η πλατεία έγινε χώρος συνάντησης και επικοινωνίας για όλες τις ηλικίες, μια απόλαυση της θαλάσσιας αύρας και της χαράς της ανθρώπινης παρουσίας.

   Τα εγκαίνια έγιναν με κάθε επισημότητα και παρουσία όλων των αρχών του Πύργου, την ημέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, το 1981. Την ταινία των εγκαινίων έκοψαν οι αείμνηστοι δήμαρχοι Κανελλόπουλος Χαράλαμπος και Ξυστρής Μιχαήλ. Πλήθος κόσμου είχε κατακλυσει τη Σπιάτζα. Ο αείμνηστος ιεράρχης Αθανάσιος την παραμονή της πανήγυρης ευλόγησε με κάθε επισημότητα τους άρτους επάνω στην πλατεία και μίλησε για τη σημασία και την αξία της για τον οικισμο. Μετά τα εγκαίνια επάνω στην πλατεία πραγματοποιήθηκε καλλιτεχνικό πρόγραμμα απο τη Φιλαρμονική Πύργου.

Κατά τη διάρκεια της κατασκεύης της πλατείας κατάπληξη προξένησε, όπως έγραψε και ο τοπικός τύπος, το υπέρμετρο   << ενδιαφέρον>> και γενικά η στάση των αστυνομικών οργάνων της περιοχής, αν και ένας χώρος που ήταν εστία μολύνσεως και τόπος απορριμάτων έγινε όαση, στολίδι και απόλαυση των οικιστών.

Η εφημερίδα <<  Παρατηρητής>> στις 27 Ιουλίου 1981 έγραψε:

<< ΟΥΔΕΝ ΠΑΡΑΔΟΞΟΤΕΡΟΝ. Εξελίσσεται θαυμάσια η υπόθεση της διώξεως του προέδρου παραθεριστών Σπιάτζας, γιατί έκαμε πλατεία, τουτέστιν κοινόχρηστο χώρο με ανθρώπινη εμφάνιση, δημόσιο χώρο, στη Σπιάτζα. Τόσα σπίτια έχουν φυτρώσει σχεδόν στην προκυμαία και οι ιδιόκτήτες τους καμαρώνουν ανενόχλητοι στην ιδιοκτησία τους και η κατασκευή της πλατείας είναι κατάληψη. Ουδέν παραδοξότερον από το φαινόμενο αυτό. Να διώκεται η πλατεία, γιατι ειναι δημόσιο, λες και το δημόσιο δεν είναι λαός. ΑΠΟΡΟΥΜΕ.>>

Για να γίνουν μερικά έργα στον οικισμό της Σπιάτζας (εκκλησία, πλατεία, διαμόρφωση δάσους, δρόμοι, παιδικές χαρές κ.τ.λ.) δούλεψαν πολλοί οικιστές εντελώς δωρεάν. Γέροι, γριές, παιδιά, ανήμποροι προσέφεραν εργασία, έκαναν θυσία προσφοράς, έδωσαν την πεντάρα που είχαν απο τη φτώχεια τους, για να γίνει ότι έγινε. Κανένας, μα κανένας απο την πολιτεία δεν προσέφερε απολύτως τίποτα. Όλα έγιναν με θυσίες, με διώξεις και δικαστήρια. Αυτά μόνον για τους νεότερους.

(Απο το βιβλίο << ΣΠΙΑΤΖΑ Ταξίδι αναμνήσεων του Δασκάλου Γιάννη Κλουκίνα)

Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ